Verbum

абле́злы, ✂ (разм.).

1. Такі, у якога вылезлі валасы, поўсць, пер’е.

   • А. кот.

2. З выцвілай фарбай, з абабітым тынкам, палінялы.

   • Аблезлыя сцены.
   • Аблезлая сукенка.

3. Які пачаў мяняць скуру, згарэўшы на сонцы.

   • А. твар.

|| наз. аблезласць, ✂.

абле́зці, ✂; зак. (разм.).

1. Страціць валасы, поўсць, пер’е або выпасці, вылезці (пра валасы, поўсць, пер’е).

   • Кот аблез.

2. Страціць першапачатковую афарбоўку, выліняць, выцвісці або злезці, адваліцца ад паверхні чаго-н.

   • Сукенка аблезла.
   • Фарба аблезла.

3. Змяніць скуру, згарэўшы на сонцы.

   • За лета ўвесь твар аблез.

|| незак. аблазіць, ✂.

абле́таваць, ✂; зак.

1. Астацца з зімы на лета.

   • Сена ў стозе аблетавала.

2. Праляжаўшы лета, высахнуць (пра дровы і пад.).

абле́так, ✂, м. (абл.).

Маладая жывёліна, якая пералетавала.

• Воўк аблетак.

◊

• На аблетак (разм.) — каб аблетавала, праляжала лета (звычайна пра дровы).

абле́тнік, ✂, м., зб. (абл.).

Дровы, якія аблетавалі, падсохлі за лета.

• А. зімой добра гарыць.

аблётаць, ✂; зак.

1. Лётаючы, пабываць у розных месцах (разм.).
   • А. горад.
   • А. знаёмых.
2. Выпрабаваць у час палётаў.
   • А. самалёт.

|| незак. аблётваць, ✂.

|| наз. аблёт, ✂.

абліва́нне, ✂, н.

1. гл. абліць.

2. Водная працэдура.

   • Халодныя абліванні.

абліва́ха, ✂, ж. (разм.).

Галалёд, зімовы дождж, які замярзае на зямлі, на дрэвах і пад.

абліга́цыя, ✂, ж.

Каштоўная папера, па якой яе ўладальніку выплачваецца даход у форме працэнтаў або выйгрышаў.

|| прым. аблігацыйны, ✂.

абліза́цца, ✂; зак.

1. Аблізаць сабе губы.

2. Пра жывёлу: аблізаць на сабе поўсць.

|| незак. аблізвацца, ✂.

|| аднакр. аблізнуцца, ✂.