Verbum

абгрунтава́нне, ✂, н.

1. гл. абгрунтаваць.

2. Тое, чым што-н. абгрунтоўваецца; доказ, довад.

   • Тэарэтычнае а.

абгрунтава́ны, ✂.

Пацверджаны фактамі, сур’ёзнымі доказамі.

• А. адказ.

|| наз. абгрунтаванасць, ✂.

абгрунтава́ць, ✂; зак.

Прывесці пераканаўчыя доказы ў карысць чаго-н., пацвердзіць фактамі.

• А. палажэнні сваёй кнігі.

|| незак. абгрунтоўваць, ✂.

|| наз. абгрунтаванне, ✂.

абгры́зці, ✂; зак.

Грызучы, аб’есці.

• Зайцы абгрызлі маладыя яблынькі.

|| незак. абгрызаць, ✂.

абгрэ́бці, ✂; зак.

Абграбаючы, падраўноўваючы, зняць з паверхні лішняе (пра сена, салому і пад.).

• А. стог.

|| незак. абграбаць, ✂.

|| наз. абграбанне, ✂.

абгуля́ць, ✂; зак.

Перамагчы каго-н. у гульні.

• А. у шашкі.

|| незак. абгульваць, ✂.

|| наз. абгульванне, ✂.