Verbum

адгрыме́ць, ✂; зак.

1. Перастаць грымець.

   • Адгрымеў гром.

2. перан. Прайсці, закончыцца.

   • Адгрымелі баі.
   • Адгрымела яго слава.

адгрэ́бці, ✂; зак.

Грабучы, адкінуць, адсунуць убок.

• А. сена.
• А. смецце.

|| незак. адграбаць, ✂.

адгукну́цца, ✂; зак.

1. Адказаць на покліч, адазвацца.

   • Дзе ты, адгукніся!

2. перан. Адазвацца нейкім чынам на якую-н. падзею, выказаць свае адносіны да яе.

   • А. рашучым выступленнем у друку.

3. перан. Выклікаць якое-н. пачуццё, адчуванне ў каго-н.

   • Хай жа песня ў сэрцах адгукнецца.

4. перан. Адбіцца на кім-, чым-н., зрабіць уплыў.

   • Памылка гэта адгукнецца ў вашым жыцці.

|| незак. адгукацца, ✂ і адгуквацца, ✂.

адгу́л, ✂, м.

1. гл. адгуляць.

2. мн. -аў. Час адпачынку за звышурочную працу.

   • Узяць а.

адгуля́ць, ✂; зак.

1. Скончыць гуляць, а таксама (што; разм.) скончыць адпачынак, водпуск.

2. Пабыць у адгуле за звышурочную працу ў выхадны.

3. Згуляць, адсвяткаваць (разм.).

4. вяселле.

|| незак. адгульваць.

|| наз. адгул.

• Заўтра ў мяне а.

адгуча́ць, ✂; зак.

Перастаць гучаць.

• Адгучалі песні птушак.

адгэ́туль, прысл.

З гэтага месца, ад гэтага месца, адсюль, з гэтай мясцовасці.

• А. родам.
• Выехаць а.

аддава́ць, ✂; незак. (разм.).

Мець які-н. прысмак, пах і пад.

• Бочка аддае рыбай.
• Думка аддае даўніной (перан.).

аддаі́цца, ✂; зак. (разм.).

Перастаць даіцца (перад ацёлам).

• Карова аддаілася.

|| незак. аддойвацца, ✂.

аддаі́ць, ✂; зак.

1. Скончыць даіць.

   • А. кароў.

2. Выдаць крыху.

   • А. малака.

|| незак. аддойваць, ✂.