Verbum

адгада́ць, ✂; зак.

Угадаць, здагадацца, прадбачыць.

• А. загадку.
• А. ход падзей.

|| незак. адгадваць, ✂.

|| наз. адгадванне, ✂ і адгадка, ✂.

адгадзі́ць, ✂; зак. (разм.).

Робячы што-н. добрае, аддзякаваць за паслугу.

|| незак. адгоджваць, ✂.

адга́дка, ✂, ж.

1. гл. адгадаць.

2. Адказ на загадку; рашэнне, якое раскрывае якую-н. тайну.

   • Дык вось дзе а.!

адга́дчык, ✂, м. (разм.).

Чалавек, які ўмее адгадваць.

|| ж. адгадчыца, ✂.

адгалінава́нне, ✂, н.

1. гл. адгалінавацца, -ваць.

2. Бакавы адростак, галіна.

   • Таполя дае шмат адгалінаванняў.

3. Частка дарогі, ракі і пад., якая адыходзіць убок.

   • А. арашальнага канала.

4. перан. З’ява, што ўяўляе сабой частку чаго-н. асноўнага, галоўнага.

   • Розныя адгалінаванні сектанцтва.

адгалінава́цца, ✂; зак.

Утварыцца (пра адгалінаванні).

• Ад шашы адгалінавалася некалькі дарог.

|| незак. адгаліноўвацца, ✂.

|| наз. адгаліноўванне, ✂.

|| наз. адгалінаванне, ✂ і адгаліненне, ✂.

адгалінава́ць, ✂; зак. (спец.).

Зрабіць адгалінаванне (у 2 і 3 знач.).

• А. парастак.
• А. дарогу.

|| незак. адгаліноўваць, ✂.

|| наз. адгаліноўванне, ✂.

|| наз. адгалінаванне, ✂ і адгаліненне, ✂.

адгаліне́нне, ✂, н.

1. гл. адгалінавацца, -ць.

2. Тое, што і адгалінаванне (у 2, 3 і 4 знач.).

адгало́сак, ✂, м.

1. Рэха, водгулле.

   • Плывуць адгалоскі ад песень.

2. чаго. Аслаблены адлегласцю гук чаго-н.

   • Адгалоскі грому.

3. перан., чаго. Тое, што з’яўляецца вынікам чаго-н., адказам на якія-н. з’явы, падзеі.

   • Паэма з’явілася адгалоскам грамадскіх падзей.

адгамані́ць, ✂; зак.

Скончыць гамонку, перастаць гаманіць.

• Адгаманілі дзядзькі і разышліся.
• Усё прайшло, адгаманіла (перан.).