Verbum

сасма́глы, -ая, -ае.

1. Зняможаны ад смагі, гарачыні.

2. Перасохлы, запечаны (пра губы, рот).

Сасмаглыя губы.

сасма́гнуць гл. смагнуць.

САСМА́ЖЫЦЦА гл. смажыцца.

САСМА́ЖЫЦЬ гл. смажыць.

сасмя́глы, -ая, -ае.

Тое, што і сасмаглы.

сасмя́гнуць, -ну, -неш, -не; -мя́г, -гла; -ні́; зак.

Тое, што і сасмагнуць.

сасна́, -ы́, мн. со́сны і (з ліч. 2, 3, 4) сасны́, со́сен і -сна́ў, ж.

Хваёвае вечназялёнае дрэва з доўгімі іголкамі і акруглымі шышкамі.

◊

Заблудзіць у трох соснах — не змагчы разабрацца ў чым-н. простым.

|| памянш.-ласк. сасо́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

|| прым. сасно́вы, -ая, -ае.

саснава́ць, -сную́, -снуе́ш, -снуе́; -снуём, -снуяце́, -сную́ць; -сну́й; -снава́ны; зак., што (разм.).

1. Зрасходаваць пры снаванні.

С. пражу.

2. Сплесці (пра павуціну).

сасні́цца гл. сніцца.

сасні́ць гл. сніць.

сасня́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м., зб.

Сасновы лес.

сасо́к, -ска́, мн. -скі́, -ско́ў, м.

Знешняя частка малочнай залозы млекакормячых і чалавека, з якой (у самак і жанчын) ссуць малако.

|| памянш. сасо́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. саско́вы, -ая, -ае.