Verbum

сано́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м. (уст.).

Асоба, якая мае высокі чын, сан.

Царскі с.

|| ж. сано́ўніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. сано́ўніцкі, -ая, -ае.

сано́ўны, -ая, -ае (уст.).

Які мае высокі сан (у 1 знач.).

Чыталі оду ў прысутнасці саноўных асоб.

санскры́т, -у, М -ры́це, м.

Літаратурная мова старажытнай Індыі.

|| прым. санскры́цкі, -ая, -ае.

санты...

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: у сто раз менш асноўнай адзінкі, якая названа ў другой частцы слова, напр.: сантыграм, сантыметр.

санты́м, -а, мн. -ы, -аў, м.

Дробная манета некаторых краін (пераважна Афрыкі), роўная сотай частцы франка.

сантыме́нты, -аў (разм., іран.).

Праяўленне празмернай чуллівасці ў словах, учынках.

Не трэба разводзіць с.

сантыме́тр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Адзінка вымярэння даўжыні, роўная сотай долі метра.

2. Вымяральная лінейка, істужка з дзяленнямі такой меры.

|| прым. сантыметро́вы, -ая, -ае.

сантэ́хнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Скарачэнне: санітарны тэхнік — спецыяліст, які займаецца ўстаноўкай і наладкай санітарнага абсталявання.

Інжынер-с.

Слесар-с. (спецыяліст па абслугоўванні цеплавой, водаправоднай і каналізацыйнай тэхнікі ў дамах).

сантэ́хніка, -і, ДМ -ніцы, ж.

Скарачэнне: санітарная тэхніка.

Магазін сантэхнікі (зб.).

|| прым. сантэхні́чны, -ая, -ае.

Сантэхнічнае абсталяванне.

санца... (гл. сонца...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «сонца...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: санцапёк, санцалюбны, санцацвет.