Verbum

сашчапі́ць, -шчаплю́, -шчэ́піш, -шчэ́піць; -шчэ́плены; зак., што.

1. Злучыць адно з адным пры дапамозе сашчэпак, клямараў і пад.

С. ланцуг.

2. Злучыць разам, сплятаючы (рукі, пальцы).

С. кулак.

С. рукі.

С. зубы (сціснуць).

|| незак. сашчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і сашчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

сашчыпа́ць, -шчыплю́, -шчы́плеш, -шчы́пле; -шчыпі́; -шчыпа́ны; зак., што.

Шчыпаючы сарваць, вырваць што-н.

С. шчаўе.

С. лусту хлеба.

|| незак. сашчы́пваць, -аю, -аеш, -ае; аднакр. сашчыпну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты.

|| наз. сашчы́пванне, -я, н.

сашчэ́млівацца гл. сашчаміцца.

сашчэ́мліваць гл. сашчаміць.

сашчэ́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. Прылада для сашчэплівання папер.

2. Прыстасаванне, з дапамогай якога счапляюць што-н. (спец.).

Вагонныя сашчэпкі.

|| прым. сашчэ́пачны, -ая, -ае.