Verbum

сапра́ўднасць, -і, ж.

1. Тое, што існуе на самай справе, у жыцці; рэальнасць.

2. Сучаснасць.

Наша сягонняшняя с.

сапра́ўдны, -ая, -ае.

1. Які адпавядае рэчаіснасці, аўтэнтычны, рэальны, праўдзівы.

С. дакумент.

2. Які захоўвае сваю сілу, дзейнічае.

Білет с. тры дні.

3. Які з’яўляецца лепшым узорам чаго-н., ідэалам каго-, чаго-н.

С. мастак.

Сапраўдная дружба.

4. Пра адмоўныя якасці каго-н. (разм.).

С. дурань.

○

Сапраўдны лік — у матэматыцы: усякі лік, дадатны або адмоўны, цэлы або дробавы.

|| наз. сапра́ўднасць, -і, ж.

сапраўды́, прысл.

1. Ужыв. для падкрэслівання праўдзівасці таго, што адбываецца на самай справе.

Я с. адчуваю сябе не вельмі.

2. у знач. пабочн. сл. Так, на самай справе.

С., чаму б не паглядзець фільм?

сапрэ́лы, -ая, -ае.

1. Сапсаваны ад цяпла і вільгасці; папрэлы; сатлелы.

С. мох.

Сапрэлыя шпалы.

2. Змакрэлы ад поту.

сапрэ́ць гл. прэць.

сапсава́цца гл. псавацца.

сапсава́ць гл. псаваць.

сапса́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драпежная птушка сямейства сакаліных, сапраўдны сокал.

Паляванне з сапсанам.

Развядзенне сапсанаў у вальерах.

сапсе́лы, -ая, -ае (разм.).

Які выжыў з розуму.

сапсе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак. (разм.).

Выжыць з розуму.