Verbum

саладо́сць, -і, ж.

1. гл. салодкі.

2. перан. Адчуванне чаго-н. прыемнага, добрага.

На душы с.

саладу́ха, -і, ДМ -ду́се, ж.

Салодкая страва з густазаваранай жытняй мукі.

Дзеці перабіваліся на бульбе з саладухаю.

сала́ка, -і, ДМ -ла́цы, ж.

Дробная марская рыба сямейства селядцовых.

салама... (гл. салома...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужыв. замест «салома...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: саламакрутка, саламарэзка, саламатрэс.

салама́ндра, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Хвастатая земнаводная жывёла, падобная да яшчаркі.

Гіганцкая чорная с.

|| прым. салама́ндравы, -ая, -ае.

саламо́наў,

У выразе: саламонава рашэнне (кніжн.) — мудрае і простае рашэнне цяжкавырашальнага пытання.

саламя́ны гл. салома.

салане́ц, -нцу́, мн. -нцы́, -нцо́ў, м. (спец.).

Тып глебы стэпавых, пустынных зон, насычанай водарастваральнымі солямі, якія ў адрозненне ад саланчакоў утрымліваюцца не ў самым верхнім гарызонце, а на некаторай глыбіні.

|| прым. саланцо́вы, -ая, -ае.

салані́на, -ы, ж.

1. Свіное пасоленае сала.

2. Засоленая для ўжывання ялавічына.

Пачаставаць саланінай.

саланча́к, -у́, мн. -і́, -о́ў, м. (спец.).

Тып глебы, які характарызуецца наяўнасцю ў верхніх гарызонтах лёгкарастваральных солей у колькасцях, якія перашкаджаюць развіццю большасці раслін.

Саланчакі Азіі.

|| прым. саланчако́вы, -ая, -ае.