Verbum

абяззу́бець, ✂; зак. (разм.).

Страціць зубы.

• Абяззубеў пад старасць.

абязле́сець, ✂; зак.

Страціць лясы, стаць бязлесным.

• Абязлеселі нашы мясціны.

абязле́сіць, ✂; зак. (спец.).

Пазбавіць лясоў, зрабіць бязлесным.

абязлі́чка, ✂, ж.

Няправільная арганізацыя працы, пры якой адсутнічае асабістая адказнасць за даручаную справу.

• Пакончыць з абязлічкай.

абязлі́чыць, ✂; зак.

Паставіць у такія ўмовы, пры якіх ніхто асабіста не адказвае за справу.

|| незак. абязлічваць, ✂.

абязлю́дзелы, ✂.

Які стаў бязлюдным, пустэльным.

• Абязлюдзелая вёска.

абязлю́дзець, ✂; зак.

Стаць бязлюдным, пустэльным.

• Пляж абязлюдзеў.

абязлю́днець, ✂; зак.

Тое, што і абязлюдзець.

аб’язны́, ✂.

Такі, па якім аб’язджаюць.

• А. шлях.
• Аб’язная дарога.

абязры́бець, ✂; зак.

Стаць бязрыбным.

• Возера абязрыбела.