Verbum

абліва́ха, ✂, ж. (разм.).

Галалёд, зімовы дождж, які замярзае на зямлі, на дрэвах і пад.

абліга́цыя, ✂, ж.

Каштоўная папера, па якой яе ўладальніку выплачваецца даход у форме працэнтаў або выйгрышаў.

|| прым. аблігацыйны, ✂.

абліза́цца, ✂; зак.

1. Аблізаць сабе губы.

2. Пра жывёлу: аблізаць на сабе поўсць.

|| незак. аблізвацца, ✂.

|| аднакр. аблізнуцца, ✂.

абліза́ць, ✂; зак.

1. Правесці языком па паверхні чаго-н.

   • А. губы.
   • Пальчыкі абліжаш (перан. пра што-н. вельмі смачнае, прыемнае; разм.).

2. Ачысціць каго-, што-н. лізаннем.

   • А. лыжку.
   • Кошка аблізала кацяня.

|| аднакр. аблізнуць, ✂.

|| незак. аблізваць, ✂.

аблі́звацца, ✂; незак.

1. гл. аблізацца.

2. перан. Глядзець на каго-, што-н. з зайздрасцю, з жаданнем атрымаць што-н. смачнае (разм.).

   • Глядзі ды аблізвайся.

аблі́пка:

• у абліпку (разм.) — вельмі шчыльна прылягаючы да цела (пра вопратку).

• Сукенка ў абліпку.

аблі́пнуць, ✂; зак.

1. Пакрыцца з усіх бакоў чым-н. ліпкім.

   • Калёсы абліплі глінай.

2. Шчыльна прыстаць, прыліпнуць на чым-н.

   • Пад дажджом сукенка абліпла на целе.

|| незак. абліпаць, ✂.

абліцава́ць, ✂; зак.

Пакрыць паверхню чаго-н. слоем якога-н. матэрыялу, каб умацаваць, аздобіць яе.

• А. сцены каляровай пліткай.

|| незак. абліцоўваць, ✂.

|| наз. абліцоўка, ✂ і абліцоўванне, ✂.

абліцо́ўка, ✂, ж.

1. гл. абліцаваць.

2. Каменны, драўляны, металічны і пад. слой, матэрыял, якім пакрываюць сцены, збудаванне для трываласці або ўпрыгожання.

   • Мармуровая а.

|| прым. абліцовачны, ✂.

• Абліцовачная плітка.

абліцо́ўшчык, ✂, м.

Спецыяліст па абліцоўцы будынкаў і пад.

|| ж. абліцоўшчыца, ✂.