Verbum

абязгро́шыць, ✂; зак. (разм.).

Пакінуць без грошай; пазбавіць грошай.

|| незак. абязгрошваць, ✂.

абязгу́чыць, ✂; зак.

Пазбавіць гучання.

|| незак. абязгучваць, ✂.

абяздо́лець, ✂; зак.

Стаць абяздоленым, няшчасным.

абяздо́ліць, ✂; зак.

Зрабіць няшчасным, пазбавіўшы самага неабходнага.

• Вайна абяздоліла многіх людзей.

|| незак. абяздольваць, ✂.

абяззбро́іць, ✂; зак.

1. Адабраць зброю, зрабіць бяззбройным.

   • А. канвой.

2. перан. Пазбавіць магчымасці і жадання пярэчыць, супраціўляцца чаму-н.

   • Спакойнасць яго мяне абяззброіла.

|| незак. абяззбройваць, ✂.

абяззу́бець, ✂; зак. (разм.).

Страціць зубы.

• Абяззубеў пад старасць.

абязле́сець, ✂; зак.

Страціць лясы, стаць бязлесным.

• Абязлеселі нашы мясціны.

абязле́сіць, ✂; зак. (спец.).

Пазбавіць лясоў, зрабіць бязлесным.

абязлі́чка, ✂, ж.

Няправільная арганізацыя працы, пры якой адсутнічае асабістая адказнасць за даручаную справу.

• Пакончыць з абязлічкай.

абязлі́чыць, ✂; зак.

Паставіць у такія ўмовы, пры якіх ніхто асабіста не адказвае за справу.

|| незак. абязлічваць, ✂.