Verbum

асцерага́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак., каго-што.

Быць асцярожным, берагчыся, засцерагаць сябе ад каго-, чаго-н., пазбягаць чаго-н.

А. прастуды.

|| зак. асцерагчы́ся, -рагу́ся, -ражэ́шся, -ражэ́цца; -ражо́мся, -ражаце́ся, -рагу́цца; -цяро́гся, -церагла́ся, -ло́ся.

асцерагчы́, -рагу́, -ражэ́ш, -ражэ́; -ражо́м, -ражаце́, -рагу́ць; -цяро́г, -церагла́, -ло́; -ражы́; зак., каго-што.

Перасцерагчы, папярэдзіць.

А. сябра.

|| незак. асцерага́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

асцё, -я́, н., зб.

Доўгія тонкія асцюкі на каласах некаторых злакаў (жыта, ячменю, пшаніцы).

|| прым. асцёвы, -ая, -ае.

асцю́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Доўгі тонкі вусік на каласах некаторых злакаў (жыта, ячменю, пшаніцы).

Ячменныя асцюкі.

|| прым. асцюко́вы, -ая, -ае.

асцюкава́ты, -ая, -ае.

Багаты на асцюкі, з асцюкамі.

А. ячмень.

|| наз. асцюкава́тасць, -і, ж.

асцяро́га, -і, ДМ -ро́зе, ж.

Асцярожныя адносіны да каго-, чаго-н.; ахоўныя меры, каб папярэдзіць якую-н. нечаканасць.

Ішлі з асцярогай.

асцяро́жлівы, -ая, -ае.

Тое, што і асцярожны.

|| наз. асцяро́жлівасць, -і, ж.

асцяро́жнічаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Дзейнічаць з асцярогай, быць асцярожным.

Яна надта асцярожнічае.

асцяро́жны, -ая, -ае.

1. Уважлівы, акуратны; далікатны.

А. крытык.

2. Які дзейнічае з асцярогай.

А. стук у дзверы.

Асцярожна! (прысл.; будзь уважлівым, пагражае небяспека).

|| наз. асцяро́жнасць, -і, ж.