Verbum

асе́дзецца, -джуся, -дзішся, -дзіцца; зак. (разм.).

Надоўга застацца на адным месцы, прывыкнуць да яго.

|| незак. асе́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

асе́кчы гл. асячы.

асе́кчыся гл. асячыся.

асе́ліца, -ы, мн. -ы, -ліц, ж.

Наваколле паселішча.

асе́лішча, -а, н. мн. -ы, -аў.

1. Месца, занятае будынкамі, садам, агародам; сядзіба.

Ранейшае а.

2. Прытулак; месца жыхарства.

Не мець сталага а.

асе́лы, -ая, -ае.

1. Які зляжаўся, асеў, ушчыльніўся.

А. снег.

А. грунт.

2. Які апусціўся, асеў, апаў.

А. пыл.

Аселая муць.

3. Які жыве пастаянна на адным месцы; проціл. вандроўны.

Аселае насельніцтва.

|| наз. асе́ласць, -і, ж.

асемяні́ць, -ню́, -ні́ш, -ні́ць; -ні́м, -меніце́, -мяна́ць; -мянёны; зак., каго-што (спец.).

Штучна апладніць.

|| незак. асемяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. асемяне́нне, -я, н.

асеніза́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Работнік па асенізацыі.

асеніза́цыя, -і, ж.

Сістэма санітарных мерапрыемстваў і прыстасаванняў для выдалення і абясшкоджвання вадкіх нечыстот.

|| прым. асенізацы́йны, -ая, -ае.

асе́нні гл. восень.