Verbum

аскаба́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м. (разм.).

Кавалак, абломак, асколак чаго-н.

А. дрэва.

|| прым. аскаба́лкавы, -ая, -ае.

аска́ліцца гл. скаліцца.

аскальпава́ць гл. скальпаваць.

асканда́ліцца гл. скандаліцца.

аскарбі́навы, -ая, -ае.

У выразе: аскарбінавая кіслата — вітамін С, які ўдзельнічае ў акісляльных і аднаўленчых працэсах у арганізме.

аскаро́міцца гл. скароміцца.

аске́пак, -пка, мн. -пкі, -пкаў, м.

1. Востры кавалак чаго-н. разбітага, асколак; трэска.

2. перан. Пра тое, што засталося ад мінулага.

А. часу.

аске́т, -а, М -ке́це, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які вядзе аскетычнае жыццё.

аскеты́зм, -у, м.

Строгі ўклад жыцця з адмаўленнем ад матэрыяльных выгод, жыццёвых даброт, уцех.

Сярэдневяковы а.

|| прым. аскеты́чны, -ая, -ае.

асклюдава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак., што.

Тое, што і абсклюдаваць.

|| незак. асклюдо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.