Verbum

асму́глы, -ая, -ае.

1. Тое, што і смуглы; загарэлы.

А. твар.

Асмуглыя рукі.

2. Тое, што і асмужаны (у 1 знач.).

А. лес.

Асмуглае неба.

|| наз. асму́гласць, -і, ж.

асму́жаны, -ая, -ае.

1. Туманны, імглісты; пакрыты смугой.

Асмужаныя далі.

2. Абпалены сонцам; абветраны, загарэлы.

А. твар.

асмужы́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -му́жыць; -му́жаны; зак.

1. што. Зацягнуць, пакрыць смугою, туманам і пад.

Дым пажару асмужыў неба.

2. каго-што. Абветрыць, абпаліць сонцам.

Асмужыў вецер рукі, твар.

асмя́глы, -ая, -ае.

Сухі, перасохлы; які страціў вільготнасць; прывялы ад гарачыні (аб раслінах).

Асмяглая зямля.

Асмяглыя вусны.

|| наз. асмя́гласць, -і, ж.

асмя́гнуць, -ну, -неш, -не; асмя́г, -гла; -ні; зак.

Перасохнуць, страціць вільготнасць; прывянуць ад гарачыні (аб раслінах).

А. на сонцы.

Вусны асмяглі ад смагі.

асмяле́лы, -ая, -ае.

Які стаў смелым, набраўся смеласці, адвагі.

асмяле́ць гл. смялець.

асмяя́ць, -мяю́, -мяе́ш, -мяе́; -мяём, -меяце́, -мяю́ць; -ме́й; -мяя́ны; зак., каго-што.

Тое, што і абсмяяць.

|| незак. асме́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. асмяя́нне, -я, н.

аснава́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., аснуе́цца; зак.

Тое, што і заснавацца (у 1 знач.).

|| незак. асно́ўвацца, -аецца.

аснава́ць, -ную́, -нуе́ш, -нуе́; -нуём, -нуяце́, -ную́ць; -ну́й; -нава́ны; зак., што.

1. Зрабіць аснову тканіны.

2. Закласці, паставіць, пачаць будаваць што-н.

А. хату.

3. перан. Тое, што і заснаваць¹ (у 2 знач.).

|| незак. асно́ўваць, -аю, -аеш, -ае.