Verbum

аску́бці, -у́б, -убе́ш, -убе́; -убём, -убяце́, -убу́ць; -у́б, -у́бла; -убі́; -у́баны і -у́бены; зак., каго-што.

Тое, што і абскубці.

|| незак. аскуба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і аску́бваць, -аю, -аеш, -ае.

аслабані́цца, -баню́ся, -бо́нішся, -бо́ніцца; -бо́німся, -бо́ніцеся, -бо́няцца; -баніся́; зак. (разм.).

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць свабодным, парожнім, нікім або нічым не занятым.

Кватэра аслабанілася.

Посуд аслабаніўся.

2. Вызваліцца (ад працы, спраў).

А. ад абавязкаў.

|| незак. аслабаня́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. аслабане́нне, -я, н.

аслабані́ць, -баню́, -бо́ніш, -бо́ніць; -бо́нім, -бо́ніце, -бо́няць; -бані́; -банёны; зак. (разм.).

1. каго-што. Вызваліць, зрабіць свабодным, выслабаніць ад чаго-н. цяжкага.

А. ваеннапалонных.

А. рукі.

2. што. Зрабіць парожнім, нічым не занятым.

А. посуд.

А. кватэру.

3. каго. Дазволіць не выконваць якой-н. работы.

А. жанчын ад цяжкай работы.

|| незак. аслабаня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. аслабане́нне, -я, н.

аслабе́лы, -ая, -ае.

Які стаў слабым; абяссілены.

|| наз. аслабе́ласць, -і, ж.

аслабе́ць гл. слабець.

асла́біць, -блю, -біш, -біць; -блены; зак.

1. каго-што. Зрабіць слабым, паменшыць сілу або сілы каго-, чаго-н.

А. ворага.

Хвароба аслабіла арганізм.

2. што. Паменшыць сілу, напружанасць і пад. чаго-н.

А. дысцыпліну.

3. што. Зрабіць менш нацягнутым, сцягнутым.

А. рэмень.

◊

Аслабіць гайкі — знізіць патрабаванні.

|| незак. аслабля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. аслабле́нне, -я, н.

аслабле́нне гл. аслабіць, слабець.

асла́бнуць гл. слабнуць.

асла́віць, -ла́ўлю, -ла́віш, -ла́віць; -ла́ўлены; зак., каго-што.

Тое, што і абняславіць.

|| незак. аслаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

асле́плы, -ая, -ае.

Які аслеп, стаў сляпым.