Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

падоўжны, .

Размешчаны па даўжыні чаго-н.

  • П. разрэз.

падоўжыцца, ; зак.

Стаць даўжэйшым.

  • Цень падоўжыўся.
  • Ночы падоўжыліся.

|| незак. падаўжацца, .

|| наз. падаўжэнне, .

падоўжыць, ; зак.

Зрабіць даўжэйшым.

  • П. вуду.
  • П. рэйс.

|| незак. падаўжаць, .

|| наз. падаўжэнне, .

падпаіць, ; зак. (разм.).

Напаіць з якім-н. намерам да ап’янення.

|| незак. падпойваць, .

падпал, , м.

  1. гл. падпаліць.

  2. Смалякі, трэскі і пад., што служаць для распальвання печы.

    • Прывезці смалякоў на п.

|| прым. падпальны, .

падпаліна, , ж.

Рыжаватая або белаватая пляма на поўсці жывёлы.

  • Карова чорная з падпалінамі.

падпаліць, ; зак.

  1. Паднёсшы агонь, запаліць.

    • П. дровы.
  2. Наўмысна, са злосным намерам учыніць пажар дзе-н.

    • П. хату.
  3. Даць падгарэць чаму-н.

    • П. пірог.
  4. і у чым. Раскласці агонь у печы, каб згатаваць ежу, ацяпліць памяшканне.

    • П. печ або у печы.

|| незак. падпальваць, .

|| наз. падпальванне, і падпал, .

падпалкоўнік, , м.

Афіцэрскае званне, чын, рангам вышэйшы за маёра і ніжэйшы за палкоўніка, а таксама асоба, якая мае гэта званне.

|| прым. падпалкоўніцкі, .

падпальшчык, , м.

Той, хто наўмысна ўчыніў пажар.

  • Падпальшчыкаў знайсці не ўдалося.

  • Падпальшчык вайны (пагард.) — той, хто вядзе прапаганду захопніцкай вайны, агрэсар.

|| ж. падпальшчыца, .

|| прым. падпальшчыцкі, .

падпампаваць, ; зак.

Дадаткова напампаваць.

  • П. паветра ў камеру.

|| незак. падпампоўваць, .