Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

пах, , м.

Уласцівасць рэчываў, якая ўспрымаецца органамі нюху.

  • Прыемны п.
  • П. кветак.

паха, , ж.

Унутраная частка плечавога выгібу.

  • Несці скрутак пад пахай.
  • Узяць што-н. пад паху або пад пахі.

  • Лахі пад пахі (разм.) — узяўшы самае неабходнае, хутчэй выбірацца адкуль-н.

|| прым. пахавы, .

пахабны, (разм.).

Непрыстойны, бессаромны.

  • Пахабныя словы.

|| наз. пахабнасць, .

пахаванне, , н.

  1. гл. хаваць.

  2. Абрад закопвання нябожчыка ў зямлю або абрад крэмацыі.

  3. Месца, дзе пахаваны хто-н.

    • Раскопкі пахаванняў.

|| прым. пахавальны, .

  • П. абрад.
  • Пахавальная (наз. паведамленне з дзеючай арміі родным пра гібель байца, афіцэра; разм.).

пахавацца, ; зак.

Схавацца — пра ўсіх, многіх ці пра ўсё, многае.

пахаваць, ; зак.

Схаваць многіх, многае.

  • П. усе рэчы.

|| звар. пахавацца, .

пахаджаць, ; незак.

Хадзіць (у 1 знач.) не спяшаючыся, прагульваючыся.

  • П. каля хаты.

пахадзіць, ; зак.

Хадзіць некаторы час.

  • П. па дварэ.
  • П. у новай сукенцы.
  • П. у кіраўніках.
  • П. за хворым дзіцем.

пахаладанне, , н.

Надыход халоднага надвор’я, пераход да халаднейшай тэмпературы паветра.

  • Пачалося п.

пахапаць, ; зак.

Узяць, схапіць усё, многае або ўсіх, многіх.