Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

паядынак, , м.

  1. У дваранскім грамадстве: узброеная барацьба двух праціўнікаў у прысутнасці секундантаў як спосаб абароны ўласнай годнасці, дуэль.

    • Выклікаць каго-н. на п.
  2. Наогул барацьба двух праціўнікаў.

    • Спартыўны п.
    • Слоўны п.

паяльнік, , м.

Інструмент для паяння.

паяльшчык, , м.

Рабочы, спецыяліст, які займаецца паяннем.

|| ж. паяльшчыца, .

паярак, , м. (спец.).

Воўна ад першай стрыжкі ягнят.

|| прым. паяркавы, .

  • П. капялюш.

паяснелы, .

Які паяснеў, стаў ясным.

  • Паяснелыя далі.

паясненне, , н.

  1. гл. паясніць.

  2. мн. -яў. Заўвага, тлумачэнне, якое робіць што-н. больш зразумелым.

    • Паясненні да тэксту.

паясніца, , ж.

  1. Частка спіны крыху ніжэй пояса, таліі.

    • Боль у паясніцы.
  2. Паласа тканіны, якая прышываецца да верхняй часткі спадніцы, штаноў.

    • Прышыць паясніцу да спадніцы.

|| прым. паяснічны, .

паясніць, ; зак.

Зрабіць больш ясным, зразумелым, растлумачыць.

  • П. думку.

|| незак. паясняць, .

|| наз. паясненне, .

|| прым. паясняльны, .

  • П. тэкст.

паяц, , м.

  1. Клоўн, блазен (уст.).

  2. перан. Пра чалавека, які крыўляецца, вядзе сябе, як клоўн.

паяць, ; незак.

Апрацоўваць што-н. нагрэтым да вадкага стану металам, металічным сплавам для злучэння, змацавання.

  • П. вядро.

|| наз. паянне, і пайка, .

|| прым. паяльны, .

  • Паяльная лямпа (пераносная награвальная гарэлка для паяння, распайвання).