паяц, ✂, м.

  1. Клоўн, блазен (уст.).

  2. перан. Пра чалавека, які крыўляецца, вядзе сябе, як клоўн.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)