Verbum

пас​¹, ✂, м.

1. Прыстасаванне ў выглядзе паласы скуры (або шчыльнай тканіны) для прывядзення ў рух механізма.

   • Злучыць пасам малатарню з трактарам.

2. Тое, што і пояс (у 1 знач.), пасак (у 1 знач.).

|| прым. пасавы, ✂.

• Пасавае кола сячкарні.

пас​², ✂, м.

1. У картачных гульнях: адказ ад удзелу ў дадзеным розыгрышы.

   • Аб’явіць п.
   • Я п. (пасую).

2. перан., у знач. вык. Не ў сілах, вымушаны адмовіцца што-н. зрабіць (разм.).

   • Тут я п.

пас​³, ✂, м.

У спартыўных гульнях: перадача мяча партнёру.

• Дакладны п.
• П. мне! (у гульнях: пасуй!).

пасаваць​¹, ✂; незак.

Падыходзіць, адпавядаць каму-, чаму-н.

• Табе вельмі пасуе гэты касцюм.

пасаваць​², ✂; незак.

1. Заяўляць пас​² (у 1 знач.) у картачнай гульні.

2. перан. Прызнаючы сябе бяссільным, няздольным, адказвацца ад далейшых намаганняў, здавацца.

   • Не п. ні перад чым.

|| зак. спасаваць, ✂.

пасаваць​³, ✂; незак.

У гульнях з мячом: перадаваць мяч, даваць пас​³.

• П. свайму іграку.

|| зак. спасаваць, ✂.

|| аднакр. пасануць, ✂.

|| наз. пасоўка, ✂.

пасавелы, ✂ (разм.).

Тое, што і пасалавелы.

пасаг, ✂, м.

Маёмасць, якую даюць бацькі ці родзічы маладой, калі яна выходзіць замуж.

• Нявеста з пасагам.

|| прым. пасажны, ✂.

• П. скарб.

пасад, ✂, м.

1. У старажытнай і сярэдневяковай Русі: гандлёва-прамысловая частка горада, звычайна па-за гарадской сцяной.

2. Прыгарад, прадмесце (уст.).

3. У вясельным абрадзе: месца (звычайна дзяжа, пакрытая кажухом), куды садзяць нявесту, часам і жаніха.

|| прым. пасадскі, ✂.

• Пасадскія людзі (у старажытнай і сярэдневяковай Русі: рамеснікі і гандляры).

пасада, ✂, ж.

Службовае месца.

• П. старшыні.
• Штатная п.