пасад, ✂, м.

  1. У старажытнай і сярэдневяковай Русі: гандлёва-прамысловая частка горада, звычайна па-за гарадской сцяной.

  2. Прыгарад, прадмесце (уст.).

  3. У вясельным абрадзе: месца (звычайна дзяжа, пакрытая кажухом), куды садзяць нявесту, часам і жаніха.

|| прым. пасадскі, ✂.

  • Пасадскія людзі (у старажытнай і сярэдневяковай Русі: рамеснікі і гандляры).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)