Verbum

п’едэстал, ✂, м.

1. Пастамент, падножжа статуі, калоны, вазы і пад.

   • П. абеліска.
   • Скінуць каго-н. з п’едэстала (перан. пазбавіць высокага становішча, аўтарытэту).

2. Узвышэнне, на якое ўзнімаюцца пераможцы ў спартыўных спаборніцтвах, конкурсах і пад. для атрымання ўзнагароды.

|| прым. п’едэстальны, ✂.

п’еса, ✂, ж.

1. Драматычны твор, прызначаны для пастаноўкі на тэатральнай сцэне.

2. Невялікі музычны інструментальны твор (спец.).

   • П. для баяна.

п’янаваты, ✂.

Злёгку п’яны.

• Насупраць сядзеў п. дзядзька.

п’янець, ✂; незак.

Станавіцца п’яным.

• П. ад адной чаркі.
• П. ад шчасця (перан.).

|| зак. зап’янець, ✂, сп’янець, ✂ і ап’янець, ✂.

|| наз. ап’яненне, ✂.

п’яніца, ✂, м.; ✂, ж..

Той, хто п’янствуе, алкаголік.

• Непрабудны п.

п’яніць, ✂; незак.

Рабіць п’яным.

• Віно п’яніць.
• Духмяны пах квецені п’яніў галовы.
• Поспехі п’яняць (перан.).

|| зак. ап’яніць, ✂.

п’янка, ✂, ж. (разм.).

1. Гулянка, дзе многа п’юць спіртных напіткаў.

   • Справіць п’янку.

2. Тое, што і п’янства.

   • Прагулы з-за п’янкі.

п’янкі, ✂.

Тое, што і п’янлівы.

|| наз. п’янкасць, ✂.

п’янлівы, ✂.

Які прыводзіць да стану ап’янення, хмельны.

• П. водар.

|| наз. п’янлівасць, ✂.

п’янства, ✂, н.

Пастаяннае і празмернае ўжыванне спіртных напіткаў.

• Тут раней панавала невыводнае п.