падпал назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. падпаліць.

  2. Смалякі, трэскі і пад., што служаць для распальвання печы.

    • Прывезці смалякоў на п.

|| прыметнік: падпальны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)