Verbum

пакахаць, ✂; зак.

Адчуць каханне да каго-, чаго-н., палюбіць.

• П. дзяўчыну.

пакацісты, ✂.

З паступовым паніжэннем, адхонны, пакаты.

• П. бераг.

|| наз. пакацістасць, ✂.

пакаціцца, ✂; зак.

1. Пачаць каціцца.

   • Мяч пакаціўся па падлозе.

2. На спуску: упасці, круцячыся; наогул упасці рэзка, адразу (разм.).

   • Чалавек аступіўся і пакаціўся з абрыву.

◊

• Пакаціцца са смеху (разм.) — гучна рассмяяцца.

пакаціць, ✂; зак.

1. Прымусіць каціцца.

• П. бервяно.

1. Хутка паехаць, адправіцца куды-н. (разм.).

   • Машына пакаціла ў бок горада.
   • Яны пакацілі на поўдзень.

2. Паваліць, прымусіць упасці (разм.).

   • Ён пакаціў мяне на зямлю.

пакачацца, ✂; зак.

Правесці час, качаючыся.

• П. на траве.

пакашліваць, ✂; незак.

Злёгку, з перапынкамі кашляць.

• Чалавек курыў і пакашліваў.

|| наз. пакашліванне, ✂.

пакашляць, ✂; зак.

Кашлянуць некалькі разоў; правесці некаторы час, кашляючы.

пакаянне, ✂, н. (кніжн.).

Добраахвотнае прызнанне ў зробленай правіннасці, памылцы.

◊

• Адпусціць душу на пакаянне (разм. жарт.) — пашкадаваць, злітавацца.

пакаянны, ✂ (кніжн.).

Які ўтрымлівае пакаянне; вінаваты.

• П. выгляд.
• Пакаяннае пісьмо.

◊

• Пакаяннай галавы меч не сячэ (прыказка) — таму, хто прызнаў сваю віну, трэба дараваць.

пакгауз, ✂, м.

Склад для захоўвання грузаў.

• Чыгуначны п.

|| прым. пакгаузны, ✂.