пакаціць, ✂; зак.

  1. Прымусіць каціцца.
  • П. бервяно.

  1. Хутка паехаць, адправіцца куды-н. (разм.).

    • Машына пакаціла ў бок горада.
    • Яны пакацілі на поўдзень.

  2. Паваліць, прымусіць упасці (разм.).

    • Ён пакаціў мяне на зямлю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)