Verbum

паказны, ✂.

1. Які паказваецца як узор.

   • Паказныя тавары.
   • Паказная стральба.

2. Разлічаны на знешняе ўражанне, прытворны.

   • Паказная сціпласць.

паказуха, ✂, ж. (разм.).

Выгляд усяго добрага, паспяховай дзейнасці; дзеянні, разлічаныя на знешні эфект, на тое, каб зрабіць добрае ўражанне на каго-н.

• Устроілі паказуху перад начальствам.

|| прым. паказушны, ✂.

паказчык, ✂, м.

1. паказчык ступені — у матэматыцы: лічбавае або літарнае абазначэнне, якое паказвае, колькі разоў лік (ці велічыня), што ўзводзіцца ў ступень, памнажаецца сам на сябе.

2. Тое, па чым можна меркаваць пра развіццё і ход чаго-н.

   • Паказчыкі высокай культуры і адукаванасці.

пакаленне, ✂, н.

1. Сваякі адной ступені роднасці ў адносінах да агульнага продка.

   • З пакалення ў п. перадаецца што-н. (у спадчыну дзецям ад бацькі, малодшым ад старэйшых).

2. Людзі блізкага ўзросту, якія жывуць у адзін час.

   • Сучаснае маладое п.

3. Група людзей, блізкіх па ўзросту, аб’яднаных агульнай дзейнасцю.

   • П. музыкантаў.

пакалыхацца, ✂; зак.

Правесці некаторы час, калышучыся.

• П. ў гамаку.

пакалыхаць, ✂; зак.

Правесці некаторы час, калышучы каго-, што-н.

• П. дзіця на арэлях.

пакалыхваць, ✂; незак.

Злёгку або час ад часу калыхаць.

• Лёгкі ветрык пакалыхваў фіранкі на вокнах.

|| наз. пакалыхванне, ✂.

пакамячыць, ✂; зак.

1. гл. камячыць.

2. Крыху скамячыць, змяць.

   • П. касцюм у дарозе.

пакаранне, ✂, н.

Мера ўздзеяння за зробленае злачынства, правіннасць, кара.

• Заслужанае п.

пакарацець, ✂; зак.

Стаць карацейшым.

• Сукенка пакарацела.
• З надыходам зімы дні пакарацелі.

|| наз. пакарачэнне, ✂.