Verbum

панізіць, ✂; зак.

Зрабіць больш нізкім (у 2, 3 і 7 знач.).

• П. цэны.
• П. узровень вады.
• П. каго-н. па пасадзе.
• П. напружанасць у электрасетцы.
• П. гук.

◊

• Панізіць голас — пачаць гаварыць цішэй, ціха.

|| незак. паніжаць, ✂.

|| наз. паніжэнне, ✂.

|| прым. паніжальны, ✂.

• Паніжальная падстанцыя.

панізоўе, ✂, н.

Мясцовасць па ніжнім цячэнні ракі.

|| прым. панізовы, ✂.

паніка, ✂, ж.

Непераадолены жах і разгубленасць, якія адразу авалодваюць чалавекам або мноствам людзей.

• Людзі кідаліся ў паніцы хто куды.
• У варожым стане пачалася п.

|| прым. панічны, ✂.

панікаваць, ✂; незак. (разм.).

Паддавацца паніцы, моцна хвалявацца.

панікадзіла, ✂, н.

Люстра або кандэлябр у царкве.

|| прым. панікадзільны, ✂.

панікёр, ✂, м. (разм.).

Той, хто паддаецца паніцы, распаўсюджвае яе.

|| ж. панікёрка, ✂.

|| прым. панікёрскі, ✂.

панікёрстваваць, ✂; незак. (разм. неадабр.).

Упадаць у паніку.

|| наз. панікёрства, ✂.

паніклы, ✂.

1. Схілены, прыгнуты.

   • Паніклая ад гарачыні расліннасць.

2. перан. Прыгнечаны; разбіты духоўна.

   • Чалавек стаяў п.
   • Выгляд у жанчыны быў п. і разгублены.

|| наз. панікласць, ✂.

панікнуць, ✂; зак.

1. гл. нікнуць.

2. перан. Паддацца прыгнечанаму настрою; стаць духоўна разбітым.

   • Пасля пачутых слоў чалавек адразу панік.

паніхіда, ✂, ж.

Царкоўная служба па нябожчыку.

○

• Грамадзянская паніхіда — сход перад пахаваннем, прысвечаны памяці памёршага, жалобны мітынг.

|| прым. паніхідны, ✂.

• П. настрой (перан.).