панікнуць, ✂; зак.

  1. гл. нікнуць.

  2. перан. Паддацца прыгнечанаму настрою; стаць духоўна разбітым.

    • Пасля пачутых слоў чалавек адразу панік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)