паніка назоўнік | жаночы род
Непераадолены жах і разгубленасць, якія адразу авалодваюць чалавекам або мноствам людзей.
- Людзі кідаліся ў паніцы хто куды.
- У варожым стане пачалася п.
|| прыметнік: панічны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)