Verbum

палольшчык, ✂, м.

Той, хто займаецца полівам чаго-н.

|| ж. палольшчыца, ✂.

паломка​¹, ✂, ж.

Жменя атрапанага або ачэсанага лёну.

паломка​², ✂, ж.

1. гл. ламаць.

2. Паламанае месца, пашкоджанне.

   • Ліквідаваць паломку.

паломнік, ✂, м.

Багамолец, які вандруе па святых мясцінах.

|| ж. паломніца, ✂.

|| прым. паломніцкі, ✂.

паломніцтва, ✂, н.

1. Вандраванне, падарожжа ў якасці паломніка.

2. перан. Падарожжа, хаджэнне куды-н. вялікай колькасцю наведвальнікаў, каб азнаёміцца з якімі-н. славутасцямі, а таксама да славутай асобы (іран.).

   • Пачалося сапраўднае п. да раскапанага старажытнага помніка архітэктуры.

|| прым. паломніцкі, ✂.

паломнічаць, ✂; незак.

Ажыццяўляць паломніцтва да святых мясцін.

палон, ✂, м.

Няволя, у якой знаходзіцца чалавек, захоплены ворагам у час вайны.

• Трапіць у п.
• У палоне старых уяўленняў (перан.).

палонік​¹, ✂, м.

Тое, што і апалонік.

палонік​², ✂, м.

Тое, што і апалонік.

палонка, ✂, ж.

1. Незамерзлае або ўжо расталае месца на ледзяной паверхні ракі, возера.

   • Конь праваліўся ў палонку.

2. Адтуліна, прасечаная ў лёдзе ракі, возера і пад.

   • Лавіць рыбу ў палонцы.