паломка​2 назоўнік | жаночы род

  1. гл. ламаць.

  2. Паламанае месца, пашкоджанне.

    • Ліквідаваць паломку.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)