Verbum

панікёрстваваць, ✂; незак. (разм. неадабр.).

Упадаць у паніку.

|| наз. панікёрства, ✂.

паніклы, ✂.

1. Схілены, прыгнуты.

   • Паніклая ад гарачыні расліннасць.

2. перан. Прыгнечаны; разбіты духоўна.

   • Чалавек стаяў п.
   • Выгляд у жанчыны быў п. і разгублены.

|| наз. панікласць, ✂.

панікнуць, ✂; зак.

1. гл. нікнуць.

2. перан. Паддацца прыгнечанаму настрою; стаць духоўна разбітым.

   • Пасля пачутых слоў чалавек адразу панік.

паніхіда, ✂, ж.

Царкоўная служба па нябожчыку.

○

• Грамадзянская паніхіда — сход перад пахаваннем, прысвечаны памяці памёршага, жалобны мітынг.

|| прым. паніхідны, ✂.

• П. настрой (перан.).

паніч, ✂, м.

1. Сын пана; малады пан.

2. Пра спешчанага чалавека, беларучку (разм.).

   • Ходзіць панічом, працаваць не хоча.

панішчыць, ✂; зак.

Знішчыць усё, многае або ўсіх, многіх.

• П. тараканаў.

панна, ✂, ж.

1. Незамужняя дачка пана.

2. Маладая дзяўчына, якая належала да прывілеяваных пластоў грамадства ў дарэвалюцыйны час.

|| памянш.-ласк. панначка, ✂.

пано, нескл., н.

1. Паверхня на сцяне, столі, акаймаваная рамкаю, бардзюрам, арнаментам, гладкая або з жывапіснымі, скульптурнымі відарысамі.

2. Карціна на палатне, якая пастаянна займае які-н. участак сцяны.

панок, ✂, м.

1. Небагаты пан.

2. Форма ветлівага звароту да пана.

   • П., ці ж я вінаваты?

паноптыкум, ✂, м.

Музей васкавых васковых фігур і розных рэдкасцей.