Verbum

полк, палка́, мн. палкі́, палко́ў, м.

1. Вайсковая адзінка, якая звычайна ўваходзіць у склад дывізіі або брыгады.

Гвардзейскі п.

Авіяцыйны п.

2. перан., каго (чаго). Мноства, натоўп (разм.).

П. памочнікаў.

◊

У нашым палку прыбыло (разм.) — нас стала больш.

|| прым. палкавы́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).

по́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.

Спадніца з трох полак.

2. Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.

Верхняя п.

|| прым. по́лачны, -ая, -ае.

по́лудзень, -дня, мн. -дні, -дняў, м.

1. Тое, што і абед (у 2 знач.).

Узяць торбачку з полуднем.

2. Сярэдзіна дня, поўдзень.

Ужо мінула за п.

3. Лёгкая яда паміж абедам і вячэрай, падвячорак.

П. —у пяць гадзін.

|| прым. по́лудзенны, -ая, -ае.

по́лчышча, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Вельмі вялікае варожае войска (кніжн.).

Варожыя полчышчы.

2. перан. Пра вялікую колькасць каго-н. (разм.).

Полчышчы камароў.

по́лы, -ая, -ае.

Пусты ўнутры.

Полае сцябло.

по́лымя, -я, н.

Агонь, які ўзнімаецца над тым, што гарыць.

Языкі полымя.

П. партызанскай барацьбы (перан., высок.: уздым.).

|| прым. по́лымны, -ая, -ае.

по́лька¹, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек, ж.

Танец у хуткім тэмпе з падскокамі, а таксама музыка да яго.

по́лька², -і, ДМ -льцы, ж.

Род мужчынскай стрыжкі, пры якой падстрыгаюцца валасы на скронях і патыліцы.

по́лька³ гл. палякі.

по́льскі гл. палякі.