по́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Кавалак тканіны ва ўсю першапачатковую шырыню.

Спадніца з трох полак.

2. Лаўка ў вагоне для сядзення ці ляжання.

Верхняя п.

|| прым. по́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)