Verbum

по́бач.

1. прысл. Адзін каля аднаго.

Мужчыны ішлі п.

2. прыназ. з Р. Блізка каля каго-, чаго-н., поруч з кім-, чым-н.

Ісці п. воза.

◊

Побач з (са), прыназ. з Т —

1) зусім блізка ля каго-, чаго-н.

Наша хата стаіць п. са школай;

2) адначасова, разам з чым-н.

П. са складаннем слоўніка праводзілася манаграфічнае апісанне лексікі.

по́быт, -у, М -быце, м.

1. Тое, што і быт.

2. Знаходжанне, прабыванне дзе-н.

За кароткі п. у сталіцы пра многае даведаўся.

|| прым. по́бытавы, -ая, -ае (да 1 знач.).