Verbum

ара́ла, -а, н.

1. уст. Прылада для ворыва, саха.

2. У выразе: перакаваць мячы на аралы (высок.) — скончыўшы вайну, пачаць мірна працаваць.

арангута́н і арангута́нг, -а, мн. -ы і -і, -аў, м.

Буйная чалавекападобная малпа.

|| прым. арангута́навы (арангута́нгавы), -ая, -ае.

арандава́ць, -ду́ю, -ду́еш, -ду́е; -ду́й; -дава́ны; зак. і незак., што.

Узяць (браць) у арэнду.

аранда́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто арандуе што-н.

|| ж. аранда́тарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. аранда́тарскі, -ая, -ае.

ара́нжавы, -ая, -ае.

Які мае чырвона-жоўтую (адну з сямі асноўных колераў спектра) афарбоўку; падобны да колеру апельсінаў.

А. колер.

аранжарэ́я, -і, мн. -і, -рэ́й, ж.

Цёплае зашклёнае памяшканне для вырошчвання раслін; цяпліца.

|| прым. аранжарэ́йны, -ая, -ае.

Аранжарэйная расліна (таксама перан., іран.: пра далікатнага, распешчанага чалавека).

аранжы́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што (спец.).

Перакласці (перакладаць) музычны твор для выканання на іншым інструменце або іншага саставу інструментаў (галасоў).

|| наз. аранжыро́ўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -ро́вак.

ара́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Цемнаскуры чалавек, негр (уст.).

2. Ашуканец, жулік (разм., уст.).

◊

Браць на арапа (разм., неадабр.) — браць ашуканствам, падманам.

|| ж. ара́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак (да 1 знач.).

|| прым. ара́пскі, -ая, -ае.

ара́пнік, -а, м.

Доўгі паляўнічы бізун з кароткай ручкай або кароткі раменны бізун.

арасі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., аро́сіцца; зак.

Пакрыцца кроплямі чаго-н., насыціцца вільгаццю.

Арасілася зямля.

|| незак. араша́цца, -а́ецца.