Verbum

а́рфа¹, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Шчыпковы музычны інструмент у выглядзе вялікай трохвугольнай рамы з нацягнутымі на ёй струнамі.

|| прым. а́рфавы, -ая, -ае.

а́рфа², -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Сельскагаспадарчая машына для ачысткі збожжа ад мякіны, пылу і пад. пасля малацьбы; веялка.

|| прым. а́рфавы, -ая, -ае.

арфава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто працуе на арфе².

|| ж. арфава́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

арфава́ны, -ая, -ае.

Ачышчаны арфаваннем.

А. ячмень.

арфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны; незак., што і без дап.

Ачышчаць арфай зерне ад мякіны, пылу і пад.

А. жыта.

|| зак. праарфава́ць, -фу́ю, -фу́еш, -фу́е; -фу́й; -фава́ны.

|| наз. арфава́нне, -я, н.

арфагра́фія, -і, ж.

1. Правілы напісання слоў і іх форм; правапіс.

2. Само такое правільнае напісанне, ступень яго засваення.

У яго а. кульгае (ён піша з памылкамі).

|| прым. арфаграфі́чны, -ая, -ае.

Арфаграфічная памылка.

арфаэ́пія, -і, ж.

1. Сістэма правіл, якія вызначаюць правільнае літаратурнае вымаўленне.

2. Ступень засваення правіл вымаўлення.

|| прым. арфаэпі́чны, -ая, -ае.

Арфаэпічныя нормы.

арфі́ст, -а, М -сце, мн. -ы, -аў, м.

Музыкант, які іграе на арфе¹.

|| ж. арфі́стка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.