Verbum

арма́да, -ы, ДМ -дзе, мн. -ы, -ма́д, ж.

Вялікая колькасць караблёў, самалётаў, танкаў якія дзейнічаюць узгоднена.

А. караблёў.

армату́ра, -ы, ж.

1. зб. Прылады і прыналежнасці якога-н. апарата, машыны і пад.

2. Сталёвы каркас жалезабетонных збудаванняў (спец.).

|| прым. армату́рны, -ая, -ае.

армату́ршчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па збудаванні арматуры (у 2 знач.).

|| ж. армату́ршчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. армату́ршчыцкі, -ая, -ае.

арме́ец, -ме́йца, мн. -ме́йцы, -ме́йцаў, м.

Ваеннаслужачы арміі (у 1 і 2 знач.).

а́рмія, -і, мн. -міі, -мій, ж.

1. Сукупнасць узброеных сіл дзяржавы.

Служыць у арміі.

Дзеючая а. (войска, якое ў час вайны знаходзіцца на фронце).

2. Сухапутныя ўзброеныя сілы ў адрозненне ад марскіх і паветраных сіл.

3. Аператыўнае вайсковае аб’яднанне з некалькіх карпусоў, дывізій аднаго або некалькіх родаў войск.

Танкавая а.

4. перан., каго. Наогул — вялікая колькасць нечым аб’яднаных людзей.

А. настаўнікаў.

А. змагароў за мір.

|| прым. арме́йскі, -ая, -ае (да 1—3 знач.).

армя́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Старадаўняе сялянскае верхняе адзенне з тоўстага саматканага сукна ў выглядзе світкі; кафтан.

|| прым. армя́чны, -ая, -ае.

армя́не, -мя́н, адз. -мянін, -а, м.

Народ, які складае асноўнае насельніцтва Арменіі.

|| ж. армя́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.

|| прым. армя́нскі, -ая, -ае.