Verbum

арда́, -ы́, ДМ -дзе́, мн. о́рды, орд і арда́ў, ж.

1. гіст. Назва дзяржаўнага аб’яднання ў старажытных цюркскіх вандроўных народаў.

Залатая а.

2. перан. Варожае войска; натоўп, банда, зграя.

Фашысцкія орды.

|| прым. арды́нскі, -ая, -ае (да 1 знач.).

ардына́рац, -рца, мн. -рцы, -рцаў, м.

Ваеннаслужачы пры камандзіру або пры штабе для службовых даручэнняў.

|| прым. ардына́рачны, -ая, -ае.

ардына́рны, -ая, -ае.

1. Які нічым асаблівым не вызначаецца, звычайны (кніжн.).

2. У назвах вучоных пасад: штатны; проціл. экстраардынарны (уст.).

А. прафесар.

ардына́тар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Урач, які лечыць у бальніцы, клініцы і пад. пад кіраўніцтвам загадчыка аддзялення.

|| прым. ардына́тарскі, -ая, -ае.

ардына́тарская, -ай, мн. -ія, -іх, ж.

У лячэбнай установе: пакой для ўрачоў.

ардынату́ра, -ы, ж.

1. Пасада ардынатара або ардынарнага прафесара.

2. Род практычнай медыцынскай аспірантуры.

Клінічная а.

арды́нскі гл. арда.

ардэнано́сец, -но́сца, мн. -но́сцы, -но́сцаў, м.

Чалавек або арганізацыя, узнагароджаныя ордэнам¹.

ардэнано́сны, -ая, -ае.

Узнагароджаны ордэнам¹.

Ардэнаносная рэспубліка.