Verbum

арна́мент, -у, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. Узор, жывапіснае графічнае ўпрыгожанне, у аснове якога ляжаць геаметрычныя, раслінныя і жывёльныя матывы, што паўтараюцца ў пэўным парадку.

Беларускі а.

2. У музыцы: упрыгожанне мелодый, напр. трэль.

|| прым. арна́ментны, -ая, -ае і арнамента́льны, -ая, -ае.

арнаментава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Упрыгожыць (упрыгожваць) арнаментам.

А. сцены дома.

|| наз. арнамента́цыя, -і, ж.

арнамента́льны, -ая, -ае.

1. гл. арнамент.

2. З многімі ўпрыгажэннямі, мудрагелісты.

А. стыль.

|| наз. арнамента́льнасць, -і, ж.

арнітало́гія, -і, ж.

Раздзел заалогіі, які вывучае птушак.

|| прым. арніталагі́чны, -ая,-ае.