Verbum

зацяніць, ✂; зак.

Пакрыць ценем, схаваць у цяні; засланіць (крыніцу святла).

|| незак. зацяняць, ✂.

зацяты, ✂.

1. Упарты, настойлівы ў ажыццяўленні чаго-н.

   • З. чалавек.
   • Зацятая барацьба.
   • Зацятая спрэчка.

2. перан. Працяглы, пастаянны, нязменны.

   • Зацятая варожасць.
   • З. боль.

3. Скрытны; затоены, насцярожаны.

   • Ён чалавек горды і з.
   • Зацятая маўклівасць.

4. Вельмі адданы чаму-н., заўзяты.

   • З. балельшчык.

|| наз. зацятасць, ✂.

зацяцца, ✂; зак.

1. Заўпарціцца, уперціся.

2. Затаіць у сабе свае думкі, пачуцці або злосць на каго-н.

   • Зацялася і ні з кім не размаўляе.

|| незак. зацінацца, ✂.

зацяць, ✂; зак.

1. Заціснуць, сцяць.

   • З. зубы.
   • З. дыханне (перан. прыпыніць, зрабіць нячутным).

2. безас. Пазбавіць магчымасці дыхаць, гаварыць.

   • Замаўчаў, быццам зацяло яму мову.
   • Усе замоўклі надоўга, як зацяло ім (безас. і адняло мову, голас; разм.).

◊

• Нама за што рук зацяць (разм.) — нічога няма, няма чым заняцца.

|| незак. зацінаць, ✂.

зацячы, ✂; зак.

1. Пра што-н. вадкае, цякучае: трапіць, заліцца куды-н.

   • Вада зацякла за каўнер.

2. Намокнуць, праняцца чым-н. вадкім.

   • Столь зацякла.

3. Апухнуць, ацячы.

   • Вока зацякло.

4. Пра часткі цела: анямець.

   • Ногі зацяклі.

|| незак. зацякаць, ✂.