зацяць, ; зак.

  1. Заціснуць, сцяць.

    • З. зубы.
    • З. дыханне (перан. прыпыніць, зрабіць нячутным).
  2. безас. Пазбавіць магчымасці дыхаць, гаварыць.

    • Замаўчаў, быццам зацяло яму мову.
    • Усе замоўклі надоўга, як зацяло ім (безас. і адняло мову, голас; разм.).

  • Нама за што рук зацяць (разм.) — нічога няма, няма чым заняцца.

|| незак. зацінаць, .

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)