Verbum

зацяць, ✂; зак.

1. Заціснуць, сцяць.

   • З. зубы.
   • З. дыханне (перан. прыпыніць, зрабіць нячутным).

2. безас. Пазбавіць магчымасці дыхаць, гаварыць.

   • Замаўчаў, быццам зацяло яму мову.
   • Усе замоўклі надоўга, як зацяло ім (безас. і адняло мову, голас; разм.).

◊

• Нама за што рук зацяць (разм.) — нічога няма, няма чым заняцца.

|| незак. зацінаць, ✂.