Verbum

загаварыцца, ✂; зак.

Захапіцца размовай.

|| незак. загаворвацца, ✂.

загаварыць​¹, ✂; зак.

1. Пачаць гаварыць.

   • Усе разам загаварылі.

2. перан. Абудзіцца, праявіцца ў дзеяннях, настроях і інш.

   • Сумленне загаварыла ў кім-н.

3. Стаміць працяглымі размовамі (разм.).

   • З. субяседніка.

|| незак. загаворваць, ✂.

загаварыць​², ✂; зак.

Уздзейнічаць на каго-, што-н. замовай, загаворам ​².

• З. ад хваробы.
• З. зубы каму-н. (таксама перан. наўмысна адцягнуць увагу ад чаго-н. пабочнымі размовамі; разм.).

|| незак. загаворваць, ✂.

загавець, ✂; зак.

Перастаць есці скаромнае; пачаць пасціць.

◊

• Загавець душой (разм.) — аддаць богу душу, памерці.

загавіны, ✂.

У веруючых: апошні дзень перад постам, калі дазваляецца есці скаромнае.

загавор​¹, ✂, м.

Тайнае пагадненне аб сумесных дзеяннях супроць каго-н. у палітычных і інш. мэтах.

• З. мяцежнікаў.

загавор​², ✂, м.

У забабонных уяўленнях: магічныя словы, якія маюць гаючую, лекавую сілу.

• З. ад болю зубоў.

загаворвацца, ✂ і загаварвацца, ✂, незак.

1. гл. загаварыцца.

2. Гаварыць бяссэнсіцу ў выніку расстройства, хваравітага стану, старасці.

   • Стары пачаў з.

загаворваць, ✂ і загаварваць, ✂, незак.

1. гл. загаварыць ​¹.

2. Імкнуцца распачаць гаворку.

загаворшчык, ✂, м.

Удзельнік тайнага пагаднення.

|| ж. загаворшчыца, ✂.