Verbum

зыб, ✂, м.

Лёгкае хістанне воднай паверхні, рабізна на ёй.

• Азёрны з.

зыбавіца, ✂, ж. (разм.).

Тое, што і зыб.

зыбацца, ✂; незак. (разм.).

Гушкацца, то падымаючыся, то апускаючыся.

• З. на нагах.
• Лодка зыбаецца на вадзе.
• Кладка зыбаецца.

|| аднакр. зыбануцца, ✂ і зыбнуцца, ✂.

|| наз. зыбанне, ✂.

зыбаць, ✂; незак. (разм.).

Калыхаць у зыбцы; гайдаць.

• З. дзіця.
• Хвалі зыбаюць човен.

|| аднакр. зыбануць, ✂ і зыбнуць, ✂.

|| наз. зыбанне, ✂.

зыбка, ✂, ж.

Калыска, падвешаная на гнуткай жэрдцы, прымацаванай да столі.

• Калыхаць у зыбцы.

зыбкі, ✂.

1. Які можа зыбацца, гушкацца, гнуткі.

   • Зыбкае балота.
   • Зыбкая кладка.

2. Які знаходзіцца ў стане лёгкага руху, хістання.

   • Зыбкая паверхня возера.

|| наз. зыбкасць, ✂.

зыбун, ✂, м. (разм.).

1. Зыбкі грунт.

2. толькі -оў.

   • Рухомыя зыбучыя пяскі.

зыбучы, ✂.

Тое, што і зыбкі.

• Зыбучыя пяскі.

|| наз. зыбучасць, ✂.

зызнуць, ✂; незак. (разм.).

Ацякаць, набракаць.

• Рукі зызнуць.

зык, ✂, м.

Рэзкі адрывісты гук, выкрык.

• Аднекуль даносіўся трывожны з.