Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдеёжзілмноруыэя-’
бзкнрхч

зык, ✂, м.

Рэзкі адрывісты гук, выкрык.

  • Аднекуль даносіўся трывожны з.

зыкнуць, ✂; зак. (разм.).

  1. Голасна і рэзка, адрывіста крыкнуць, закрычаць.

  2. Утварыць рэзкі, моцны гук.

|| незак. зыкаць, ✂.