Verbum

запаведзь, ✂, ж.

1. Выслоўе, якое ўтрымлівае рэлігійна-маральнае прадпісанне.

   • Евангельская з.

2. Правіла, палажэнне, якое служыць кіруючым указаннем для каго-, чаго-н. (высок.).

   • Першая з. (самае непарушнае правіла).

запаведнік, ✂, м.

Запаведнае месца, дзе зберагаюцца і захоўваюцца рэдкія і каштоўныя расліны, жывёлы, унікальныя ўчасткі прыроды, культурныя каштоўнасці і пад.

• Бярэзінскі з.
• Бабровы з.

запаведны, ✂.

Які знаходзіцца пад аховай, недатыкальны.

• Запаведныя лясы.

запавет, ✂, м. (высок.).

Наказ, парады паслядоўнікам, нашчадкам.

• З. бацькі сыну.

запаветны, ✂.

1. Дарагі для каго-н., задушэўны.

   • Запаветная мара.
   • Запаветныя думкі.

2. Які па-асабліваму цэніцца, старанна аберагаецца.

   • З. куточак.
   • З. талісман.

3. Звязаны з наказам, тайнай умовай.

   • Запаветнае слова.

|| наз. запаветнасць, ✂.

запаволіцца, ✂; зак.

Зрабіць больш павольным.

• Рух запаволіўся.
• Рост раслін запаволіўся.

|| незак. запавольвацца, ✂.

запаволіць, ✂; зак.

Зрабіць больш павольным.

• З. бег.
• Машына запаволіла ход.

|| незак. запавольваць, ✂.

западозрыць, ✂; зак.

1. каго (што) у чым. Пачаць падазраваць у чым-н. заганным.

   • З. каго-н. у падслухоўванні.

2. Пачаць дапускаць існаванне чаго-н. непажаданага.

   • З. нядобрае.

|| незак. западозрываць, ✂.

запазнелы, ✂.

Тое, што і запознены.

|| наз. запазнеласць, ✂.

запазніцца, ✂; зак.

1. Прыбыць пазней, чым трэба, або наступіць са спазненнем.

   • Поезд запазніўся.
   • Вясна запазнілася.

2. Затрымаўшыся, прабыць дзе-н. да позняй пары.

   • З. на рабоце.

3. з чым, з інфінітывам і без дапаўнення. Зацягнуць выкананне чаго-н., зрабіць што-н. пазней, чым трэба.

   • З. з сяўбой.