Verbum

заедзь, ✂, ж., зб.

Крылатыя насякомыя, якія смокчуць кроў з жывёлы (авадні, сляпні, мошкі і пад.).

заезд, ✂, м.

1. гл. заехаць.

2. Адзін з тураў спаборніцтва ў скачках, бегу, гонках.

   • Паўфінальны з.

3. Прыезд у пэўны тэрмін групы адпачываючых у санаторый, дом адпачынку.

   • Сёння ў доме адпачынку з.

|| прым. заезны, ✂.

заездам, прысл. (разм.).

Тое, што і праездам.

заезджаны, ✂ (разм.).

1. Стомлены, змучаны.

   • З. конь.

2. Даўно вядомы ўсім, збіты.

   • Заезджаная тэма.
   • З. жарт.

заезджы, ✂.

Які заехаў куды-н. мімаходам, ненадоўга.

• Заезджыя акцёры.

заездзіць​¹, ✂; зак.

1. Знясіліць яздой, работай без адпачынку.

   • З. каня.

2. перан. Змучыць непасільнай работай (разм.).

заездзіць​², ✂; зак.

Пачаць ездзіць.

• Трамваі заездзілі.

заезны, ✂.

1. гл. заезд.

2. Заезны двор (дом) (уст.) — карчма з месцамі для начлегу і дваром для коней.

заекатаць, ✂; зак. (разм.).

Пачаць екатаць.

• З. ад болю.

заесці, ✂; зак.

1. Тое, што і загрызці.

   • Воўк заеў каня.
   • Нуда заела (перан. замучыла).
   • Заелі вы мяне (перан. замучылі) сваімі прыдзіркамі ды папрокамі.

2. што чым. З’есці што-н., каб заглушыць непрыемны смак.

   • З. лякарства цукеркай.

3. што. Зашчаміць, перашкодзіўшы руху (разм.).

   • У кулямёце нешта заела.

|| незак. заядаць, ✂.