Verbum

падкавацца, ✂; зак. (разм.).

Набыць запас ведаў у якой-н. галіне.

|| незак. падкоўвацца, ✂.

падкаваць, ✂; зак.

1. гл. каваць.

2. перан., каго (што) (звычайна ў форме дзеепрым.). Падрыхтаваць, даць каму-н. запас неабходных ведаў, звестак (разм.).

   • Чалавек, добра падкаваны ў сваёй галіне.

падказаць, ✂; зак.

1. Шапнуць або паказаць незаўважна каму-н. тое, што той павінен адказаць.

   • П. адказ.

2. перан. Навесці на думку, дапамагчы прыйсці да рашэння.

   • Праверка падказала правільнае рашэнне.
   • Падкажыце, што нам тут рабіць (парайце; разм.).

|| незак. падказваць, ✂.

|| наз. падказванне, ✂ і падказка, ✂.

падказчык, ✂, м.

Той, хто падказвае (у 1 знач.).

|| ж. падказчыца, ✂.

падкалаціць, ✂; зак.

Дадаць у ежу прыправу.

• П. мукой шчаўе.

|| незак. падкалочваць, ✂.

падкалодны, ✂:

• змяя падкалодная (разм.) — пра злога, каварнага чалавека.

падкалоць​¹, ✂; зак.

1. Закалоўшы ці прыкалоўшы, прымацаваць.

   • П. дакументы.

2. перан. Сказаць што-н. з’едлівае, непрыемнае (разм.).

   • П. суседа.

|| незак. падколваць, ✂.

|| наз. падколка, ✂ і падколванне, ✂.

падкалоць​², ✂; зак.

Накалоць дадаткова.

• П. дроў.

падкалупіць, ✂; зак. (разм.).

1. Тое, што і падкалупнуць (у 1 знач.).

2. перан. Тое, што і падкалоць​¹ (у 2 знач.).

падкалупнуць, ✂; зак. (разм.).

1. Калупнуўшы, падчапіць, прыпадняць спаднізу.

   • П. сухі пянёк.

2. Тое, што і падкалоць​¹ (у 2 знач.).

   • П. з’едлівай заўвагай.